دلتنگی

شهید مطهری: اسلام بصیرت می‏ خواهد؛ هم عمل می ‏خواهد و هم بصیرت. این آدم (خواجه ربیع) بصیرت ندارد. در دوران ستمگری مانند معاویه و ستمگرتری مانند یزیدبن معاویه زندگی می ‏کند (معاویه ‏ای که دین خدا را دارد زیرورو می‏ کند، یزیدی که بزرگترین جنایتها را در تاریخ اسلام مرتکب می‏ شود و تمام زحمات پیغمبر دارد هدر می‏ رود)، آقا رفته یک گوشه ‏ای را انتخاب کرده، شب و روز دائماً مشغول نماز خواندن است و جز ذکر خدا کلمه دیگری به زبانش نمی ‏آید؛ یک جمله ‏ای هم که به عنوان اظهار تأسف از شهادت حسین بن علی علیه السلام می‏ گوید، بعد پشیمان می ‏شود که اینْ حرفِ دنیا شد، چرا به جای آن‏ سُبْحانَ اللَّه‏، الْحَمْدُ للَّهِ‏ نگفتم؟ چرا به جای آن‏ یاحَی یا قَیوم‏ نگفتم؟ چرا اللَّهُ اکبَر نگفتم، لا حَوْلَ وَلا قوَّةَ الَّا بِاللَّه‏ نگفتم؟ این با تعلیمات اسلامی جور درنمی آید. لا یرَی الْجاهِلُ الّا مُفْرِطاً اوْ مُفَرِّطاً جاهل یا تند می ‏رود یا کند. دلتنگی...